
Í gær boðaði Hannes Hólmsteinn Gissurarson til blaðamannafundar, þar sem hann svaraði ásökunum í hans garð um ritstuld í bókinni Halldór, fyrsta bindi ævisögu rithöfundarins Halldórs Kiljans Laxness. Sendi hann frá sér ítarlega greinargerð vegna málsins. Þar segir hann allt tal um ritstuld í bók sinni, algjörlega fráleitt. Hann segir að skýrt komi fram í eftirmála bókarinnar, að hann nýti sér efni úr minningarbókum Halldórs Laxness og ritum Peters Hallbergs, þótt hann breyti textum eftir þörfum eigin verks. Orðrétt sagði hann á blaðamannafundinum: "Ég gerði ekkert óheiðarlegt og framdi engan ritstuld. Ég stend við að þetta sé vönduð og góð bók" Hann sagði ennfremur að mikið væri af villum og rangfærslum í þeirri gagnrýni, sem hann hefði fengið á bókina. Orðrétt sagði hann ennfremur: "Það blasir við öllum lesendum bókar minnar, hvernig ég nýtti mér minningabækur Halldórs Kiljans Laxness og önnur skrif. Þegar ég taldi almennar lýsingar hans á aðstæðum, atvikum og einstaklingum á ævibrautinni eiga erindi til lesenda, færði ég frásögn hans í óbeina ræðu og úr fyrstu persónu (ég) í þriðju persónu (hann) og breytti henni jafnframt eftir þörfum textans. Stundum hagræddi ég frásögninni ekki mikið, stundum meira, allt eftir því hvað átti við. Þegar Halldór var hins vegar að segja frá eigin skoðunum eða sálarlífi, hafði ég orð hans sjálfs óbreytt með stafsetningu hans og auðkenndi þau. Ég tel þessa aðferð betri en þá að fylla blaðsíðurnar með löngum, beinum tilvitnunum. Það á að laga texta að þörfum verksins í stað þess að láta sér nægja að klippa og líma saman efnishlutana og setja utan um þá gæsalappir. Meginverkefnið var að reyna að nálgast Halldór, fylgja honum eftir á lífsleiðinni".
.jpg)


Í dag birtist á frelsinu pistill Snorra um sjávarútvegsmál. Orðrétt segir hann: "Á haustþingi voru lagðar fram margar breytingar á skattalögum. Sumar af óbreyttum þingmönnum en aðrar af fjármálaráðherra. Þær síðarnefndur hljóta að teljast líklegri til að vera samþykktar af Alþingi. Með ánægjulegri breytingum sem voru lagðar fram var sú sem felur í sér afnám sjómannafsláttar. Frumvarpið felur í sér afnám sjómannaafsláttar í jöfnum áföngum frá 1. febrúar 2005 til 1. janúar 2008. Með þessari breytingu fellur út það ójafnræði sem í afslættinum felst. Félög sjómanna hafa, svo sem vonlegt er, mótmælt þessari breytingu. Fæstir vilja missa spón úr aski sínum. Skattkerfi sem hyglir einstökum hópum er hins vegar ekki aðeins ósanngjarnt heldur einnig óhagkvæmt. Hinn almenni skattgreiðandi er því miður ekki látinn njóta góðs af þessari breytingu en sjálfsagt væri að lækka hinn almenna tekjuskatt sem nemur þeim tekjum sem bætast í ríkiskassann. Þrátt fyrir að upphæðirnar séu ekki stórvægilegar, sem hlutfall af heildarútgjöldum ríkissjóðs, væru þær betur komnar í vasa fólksins en ríkishítinni." Góður pistill, ég hef margoft lýst yfir því að sjómannaafsláttinn verða að fella niður, enda tímaskekkja og því erum við Snorri sammála í þessu eins og flestu öðru.

Í gærkvöldi var Hannes Hólmsteinn Gissurarson gestur í bæði Kastljósinu og Íslandi í dag. Í ítarlegum viðtölum svaraði Hannes lið fyrir lið þeim ásökunum sem bornar hafa verið á hann vegna útkomu fyrsta bindis ævisögu Halldórs Kiljans Laxness. Óhætt er að fullyrða að hann hafi átt auðvelt með það, enda hefur góðan málstað að verja. Sú aðför sem geisað hefur að honum hefur vakið athygli og ekki erfitt að verja góðan málstað. Einkum fór Hannes á kostum í Íslandi í dag þar sem hann hakkaði lið fyrir lið í sig óvægna gagnrýni Páls Baldvins Baldvinssonar á bókina fyrir jólin. Hlýtur sú spurning að vera ofarlega á baugi hvort gagnrýnandinn hafi einfaldlega lesið bókina, enda margar rangfærslur sem fram komu í gagnrýni hans. Í Kastljósinu fór Hannes ennfremur á kostum og tók gagnrýni á sig auðveldlega fyrir. Eftir þessi tvö ítarlegu viðtöl leikur enginn vafi lengur á að bók Hannesar var vel gerð og vönduð og að gagnrýni óvildarmanna hans missti algjörlega marks.

Horfði í gærkvöldi í enn eitt skiptið á magnaða spennumynd meistara Alfred Hitchcock, Frenzy. Næstsíðasta kvikmynd meistara spennunnar var gerð árið 1972 og var hún talsvert frábrugðin fyrri myndum hans og var að öllu leyti gerð í London. Segir frá sakleysingja sem er hundeltur af lögreglunni á meðan raunverulegi kvennamorðinginn, hrottalegur kyrkjari, heldur uppteknum hætti í London. Góður, svartur húmor, en heimilislíf aðal rannsóknarlögreglumannsins er t.a.m. hinn hreinasti unaður, í bland við öll illvirkin og einkar góða spennu. Myndataka og klippingar eru fyrsta flokks og leikurinn er ekki síðri, hér fara þau Jon Finch, Barry Foster, Barbara Leigh-Hunt, Anna Massey og Alec McCowen alveg hreint á kostum. Það sem eyðileggur eilítið fyrir því að myndin eldist ekki eins vel og ella hefur orðið er tíska tímabilsins. Að öllu öðru leyti er myndin stórfengleg. Mögnuð spennumynd.
Vefur dagsins
Í dag bendi ég á bloggvef Heiðrúnar Lindar Marteinsdóttur. Hressileg umfjöllun hjá henni á hverjum degi. Skemmtilegt blogg.
Snjallyrði dagsins
Stjórnmál eru list hins mögulega.
Otto van Bismarck
<< Heim